شناسایی داروهایی برای درمان خوابآلودگی در طول روز
تاریخ انتشار: ۲۲ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۸۸۲۶۰۴
خوشبختانه پژوهشگران موفق به شناسایی دارویی شدهاند که میتواند با خواب آلودگی روزانه مقابله کند که البته متشکل از کافئین نیست.
خواب آلودگی بیش از حد در طول روز (EDS) برای افرادی که آپنه انسدادی خواب (OSA) دارند، میتواند زندگی روزمره آنها را به شدت تحت تاثیر قرار دهد. این بدان معنی است که میل شدید به خوابیدن در زمانهای نامناسب - برای مثال در حین رانندگی یا غذا خوردن - و اغلب برای انجام کارهای ساده، این افراد را با مشکل جدی مواجه میکند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
در حالی که ماسک فشار مثبت هوایی (PAP) یک راه حل استاندارد برای مبتلایان به OSA است و میتواند به حمایت از ریهها با هوای فشرده در شب کمک کند، اما همیشه EDS را از بین نمیبرد. در نتیجه، کارشناسان در حال کار برای شناسایی داروهایی هستند که بتوانند کمک کنند.
تایلر پیتر، پزشک متخصص داخلی از دانشگاه مکمستر در کانادا میگوید: مهمترین کاری که افراد مبتلا به OSA باید انجام دهند، استفاده از دستگاه PAP است، اما اگر هنوز خوابآلود هستند، گزینههایی به شکل دارو وجود دارد که میتواند خستگی آنها را کاهش دهد.
پیتر و همکارانش در مطالعه خود که در ماه مه منتشر شد، ۱۴ کارآزمایی بالینی قبلی را که شامل ۳۰۸۵ فرد مبتلا به OSA و EDS بودند، بررسی کردند و به بررسی اثربخشی مقایسهای سه داروی ضد خستگی شامل سولریامفتو (solriamfetol)، آرمودافینیل-مودافینیل (armodafinil-modafinil) و پیتولیزانت (pitolisant) پرداختند. هر سه با درجات مختلفی نسبت به دارونماها در مبارزه با EDS موثرتر بودند.
پژوهشگران با ترکیب دادههای این ۱۴ کارآزمایی دریافتند که سوریامفتول از نظر بیداری بیشترین تفاوت آماری را نسبت به دارونما دارد. شواهد برای آرمودافینیل-مودافینیل و پیتولیزانت کاملا روشن نبود و نشان میداد که تا حدودی بیداری را تقویت میکند، اما به طور کامل راه چاره نیست و پس از یک ماه استفاده شرایط را بهبود میبخشد.
آمارها همچنین نشان داد که عوارض جانبی میتواند مشکل استفاده از آرمودافینیل-مودافینیل و سولیامفتول باشد و بیماران احتمال بیشتری داشت که استفاده از اولی را متوقف کنند.
در حالی که خلاصه کردن یافتهها در آزمایشهای متعدد دشوار است، اما مقایسه اثرات این داروها، سوریامفتول را داروی بهتری نشان میدهد که احتمالاً در نتیجهی افزایش سطح نوراپینفرین (آماده کردن بدن برای فعالیت) و دوپامین (مرتبط با لذت و انگیزه) در مغز است.
پژوهشگران میگویند، مزایا و معایب سوریامفتول، به ویژه از نظر اثرات طولانی مدت بر افرادی که آن را مصرف میکنند، ارزش بررسی بیشتری دارند، زیرا شواهد کمی در مورد استفاده طولانی مدت آن وجود دارد و این فقط افراد مبتلا به OSA و EDS نیستند که ممکن است سوریامفتول و این داروهای دیگر را مفید بدانند.
دنا زراعتکار استادیار بیهوشی از دانشگاه مکمستر میگوید: جالب است که میبینیم این داروهای ضد خستگی چقدر برای درمان بیماریهای مرتبط مانند سندرم خستگی مزمن و کووید طولانیمدت موثر هستند. حالا میدانیم این داروها برای بیماریهای مشابه نیز کار میکنند.
اما هنوز چیزهای زیادی در مورد کووید یا خستگی مزمن طولانی وجود دارد که نمیدانیم و هرگونه درمان برای آنها باید به شکل ایدهآل آزمایش و انجام انجام شود.
دو مورد از این داروهای مورد مطالعه قبلی برای درمان OSA و EDS تجویز میشوند و پیتولیسانت هنوز توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) در حال بررسی است و مجوز نگرفته است.
اینکه پزشک چه دارویی را تجویز کند به عوامل مختلفی از جمله مشخصات سلامت شخصی بیمار بستگی دارد. با این حال، این اولین بار است که این درمانها با یکدیگر به این شکل مقایسه میشوند.
در حالی که این داروها عوارض جانبی خاص خود را دارند و به عنوان مثال سوریامفتول با افزایش فشار خون مرتبط است، مصرف کنندگان باید مراقب باشند.
گفته میشود حدود یک میلیارد نفر در سراسر جهان تحت تأثیر OSA قرار دارند و به وضوح نیاز فوری به درمانهای بهتر برای آنها وجود دارد.
پیتر میگوید: ۱۵ تا ۳۰ درصد از مردم در آمریکای شمالی OSA دارند و شیوع آن میتواند بسیار بیشتر شود، زیرا بسیاری از افراد دیگر وجود دارند که هنوز تشخیص داده نشدهاند. بسیاری از افراد دارای علائم هستند، زیرا این بیماری به شدت با چاقی مرتبط است که تعداد زیادی از افراد در کانادا، ایالات متحده و سایر کشورهای پردرآمد را تحت تاثیر قرار میدهد.
این پژوهش در مجله Annals of Internal Medicine منتشر شده است.
منبع: ایسنا
باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی بهداشت و درمانمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: درمان خواب آلودگی خستگی مزمن دارو ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۸۸۲۶۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
این داروها و خوراکیها پلاکت خون را کاهش میدهند
پلاکت خون پایین (ترومبوسیتوپنی) نوعی بیماری است که در آن بدن به دلیل عارضه یا سایر شرایط، پلاکت کافی تولید نمیکند. علائم ناشی از آن شامل خونریزی داخلی و خارجی است. تشخیص زودهنگام ترومبوسیتوپنی، نتایج مثبتی در درمان دارد، اما تأخیر در تشخیص میتواند منجر به مشکلاتی از حمله قلبی، آسیب به اعضای بدن (به عنوان مثال، طحال، روده، کلیه و حتی آمبولی ریه) شود.
به گزارش خبرآنلاین، ترومبوسیتوپنی به اختلال در پلاکت خون گفته میشود و شرایطی است که در آن تعداد پلاکتهای خون بیمار کاهش یافته و سلولهای خونی قادر نخواهند بود فعالیتهای اساسی بدن را انجام دهند.
پلاکت چیست؟پلاکت به کوچکترین ذرات خونی گفته میشود که آنزیمهای لازم برای انعقاد خون را در خود دارند. پلاکتها بسیار کوچک هستند و با چشم غیرمسلح قابل دیدن نیستند. این اجزای کوچک مسئول بازسازی بافتهای آسیبدیده هستند و نقش مهمی در انعقاد خون دارند. میانگین عمر هر پلاکت ۱۰ روز است و محل تولید آن در مغز استخوان است.
نحوه عملکرد پلاکت خونکار اصلی پلاکت جلوگیری از خونریزی است. تجمع پلاکتها در محل خونریزی، موجب لخته شدن خون و آغاز روند بهبودی میشود. پلاکتهای فعال حاوی پروتئین چسبندهای به نام فیبرین هستند که این پروتئینها در تشکیل لخته خونی نقش مهمی ایفا میکنند.
علت پایین بودن پلاکت خونپایین بودن پلاکت خون نوعی اختلال خونی است و معمولاً عوارض جدی ندارد، اما در شرایط آسیبدیدگی میتواند روند انعقاد و لختگی خون را تحتتأثیر قرار دهد. تعداد پلاکت خون معمولاً به دلیل بیماریهای زمینهای و عوارض جانبی مصرف برخی داروها کاهش مییابد که در ادامه به شرح این موارد میپردازیم:
۱) داروها و خوراکیهایی که پلاکت خون را کاهش میدهند
مصرف الکل، ترکیبات سمی و نیز برخی داروهای حاوی کنین که جهت رفع گرفتگی عضلات تجویز میشوند اثرات منفی بر پلاکت خون دارند. استفاده از برخی نوشیدنیها مانند آب تونیک (نوشابه گازدار حاوی کنین که برای پیشگیری از مالاریا مصرف میشود) میتواند در کاهش پلاکت خون مؤثر باشد.
این داروها خاصیت ضد انعقادی دارند و موجب کاهش پلاکت میشوند:
داروهای ضد انعقاد یا مهارکنندههای گلیکوپروتئین مانند آبسیکسیماب (این دارو ضد تجمع پلاکت است و برای پیشگیری از عوارض اسکیمی قلبی تجویز میشود)
اپتیفیباتید (این دارو ضد انعقاد خون است و در درمان لختههای خونی و حملات قلبی مورد استفاده قرار میگیرد)
و تیروفیبان (برای درمان سندرم کرونر حاد)
هپارین، استامینوفن، ایبوپروفن، ناپروکسن، آمیودارون (برای درمان پرکاری تیروئید)، سایمتیدین (برای درمان زخم معده و گاستریت)، پیپراسیلین (نوعی آنتی بیوتیک)، داروهای ضد تشنج مانند کاربامازپین، سولفونامیدها مانند تریمتوپریم-سولفامتوکسازول، وانکومایسین (نوعی آنتی بیوتیک).
۲) بیماریهایی که موجب پایین بودن پلاکت خون میشوند
برخی از بیماریها بر تولید پلاکت خون اثر گذاشته و باعث ترومبوسیتوپنی میشوند که عبارتند از: سرطان مغز استخوان، لوسمی، HIV و هپاتیت C، عفونتهای ویروسی، آنمی، سندرم دیستریس تنفسی حاد (ARDS)، سپسیس (نوعی عارضه عفونی)، بیماریهای خود ایمنی مانند ITP (نوعی عفونت ویروسی مثل آبله مرغان)، سابقه ارثی و ژنتیکی، زیادهروی در مصرف حد الکل، برخورد با ترکیبات سمی، دوران بارداری و ...
کاهش پلاکت خون گاهی میتواند سبب بروز برخی اثرات فیزیکی مانند کبودی شود. درمان پایین بودن پلاکت خون شامل تجویز برخی داروها و تلاش برای رفع مشکلات زمینهای است. در برخی موارد نیز برای درمان، از داروهایی که سیستم ایمنی بدن را سرکوب میکنند (مانند کوتیکواستروئیدها) استفاده میشود.